Ο Δρόμος Της Καρδιάς

   Έτσι μέρα τη μέρα , μήνα το μήνα, χρόνο στο χρόνο ,αιώνα τον αιώνα. Και αιώνα τον αιώνα,  χρόνο στο χρόνο, μήνα το μήνα ,μέρα τη μέρα, γαλακτόσχημα  σημάδια, σκοτάδια πυκνά, εναλλάσσονται κι εμείς ;  Εμείς ανεβοκατεβαίνουμε σε νοητή πορεία παρέα με τον Φαέθοντα ,προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά της ζωής και του θανάτου.
Παράτολμη , ιδιόρρυθμη  αρχιτεκτονική με τόσες επιφανειακές προβολές...
Μονάχα σ εκείνη την αρχαία ξεχασμένη πέτρα χαραγμένος ο δρόμος της καρδιάς .
   Δεν θυμάμαι πότε πέταξα την ασπίδα μου κι έσπασα το σπαθί μου... αρχαίοι χρόνοι χαμένοι κάτω από κύματα που έσπασαν με ορμή. Βαδίζω αγέρωχα με κύριο μέλημα να αναδομώ  την ψυχή μου.
Ο δικός μου χρόνος δεν μετριέται με δείκτες παρά μονάχα με τους χτύπους της καρδιάς μου.
Έτσι χτύπο τον χτύπο, με την αναίτια αγάπη άλλοτε να με ματώνει κι άλλοτε να με πονά,συνεχίζω να στέκω ακίνητη για να βλέπω πολλά . Το δικό μου ταξίδι έχει γοητεία , μαγεία, και πίνω θάλασσα αρμυρή να πλένονται οι λέξεις μου καθώς εισέρχονται άλλοτε με βιάση κι άλλοτε ημερωμένες στον δικό μου παράδεισο ως να τις ταξιδέψω στην κόλαση ξανά και ξανά.
   Τι να σας ευχηθώ αναρωτιέμαι ... έχουμε τόσο διαφορετικούς αιώνες μέσα μας...
Θα σας ευχηθώ να απαντάτε τον εαυτό σας και όταν το κατορθώσετε διαφυλάξτε τούτο το ιερό απόκτημα ,για να είσθε παντού και πάντα εσείς, είτε αρέσετε είτε όχι. Η ζωή ανήκει στον καθένα που την φορά και δεν μοιράζεται...Όλα μετά αποκτούν ισορροπία,γαλήνη και αναπτύσσεται η αισθητική του αναίτιου καλού. Το καλύτερο για τον καθένα σας χωριστά εύχομαι λοιπόν , απ τα τρίσβαθα της ψυχής μου.