υποταγμένος στο λιόγερμα
με κουρασμένη προσπάθεια
γύρεψα στη ζωή να με κοιτάξει
πλεγμένα λόγια σε σπαθιά
σπασμένη ζωή λιποτάκτησε η ευτυχία
σε πλάνη πάνω η χαρά,σφαγμένες δυστυχίες
ατιμασμένη δύναμη στα μάτια τα αλλόκοτα σβησμένα
πάνω στις ράγες συνθλίφθηκαν όλες οι σιωπές
μ αδύναμο βήμα καρφώνω χνάρια
να μοιραστώ τη στέρηση μιας παρουσίας
τι εύκολα λυγίζω δίχως συγχώρηση
δεν ήξερα πως μάτωνα σαν αντηχούσαν μνήμες
ανύσταχτες οι αγκαλιές και τέλειωσαν οι δρόμοι
παντού με σημαδεύουν τ' αδιέξοδα
δεν έχω φίλους να συγγενέψω χαμηλωμένα
κάθε που πέφτει η αυγή γκρεμίζω τα καινούρια
έξω φυσάει σκόνη ανθρώπινη
με παρασέρνει γκρεμίζει την αντίσταση
κανένα τρένο δεν θα ταξιδέψει την ελπίδα μου
κανένα τ' ακούς; μονάχα μια μνήμη κάθε νύκτα...
μήνας ταγμένος σε ώρα με όπλο πνοής
===================================
η φωτο έργο του Απόστολου Γιαννίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου