Ο δημιουργός, ή θα κάνει δημόσιες σχέσεις, ή θα εργάζεται. Και τα δυο μαζί είναι μη συνυφασμένα. Η ματαιοδοξία είναι λέξη κι έννοια άγνωστη . Δε χωρά μέσα στην αγωνία ,τον πόθο, την ανάγκη να ανακαλύψουν την αλήθεια κι από που πηγάζει αυτή. Σκάβουν και σκάβουν μέσα τους να βρουν νέους δρόμους ,ματώνονται ,πονούν, αμφισβητούν, ταλαντεύονται και ισορροπούν ανάμεσα παραδείσου και κολάσεως, ζωής και θανάτου. Γαληνεμένοι στη μοναχικότητά τους και στη μοναδικότητα του ενός εκάστου, που έτσι κι αλλιώς αυτή η μοναδικότητα ισχύει για άπαντες.
Η γραφή είναι το αποτύπωμα της ψυχής και για τούτο δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Άλλως τε η αφετηρία και κατόπιν η πορεία, είναι τόσο διαφορετικές. Μπορεί διασταυρούμενες κάποτε, αλλά μοναχικές κι ανόμοιες.
Έχοντας πια φθάσει στην εβδόμη αίσθηση, και γνωρίζεις πόσο ψεύτρα είναι η Ίριδα, όταν συνειδητοποίησες την υπερσυνείδηση, στην αυτοπραγμάτωση εισερχόμενος , έχεις άλλη θεώρηση για τα πάντα Εκεί νέοι δρόμοι που πρέπει να διαβείς με σύνεση και υπομονή, ανοίχθηκαν.
Ο,τι δώρο πάρεις, ξέρεις πως πρέπει να το δώσεις μεγεθυμένο με όλους του κώδικες κλειστούς όμως. Να μην πληγώσεις να μην κινδυνέψει κανείς ανέτοιμος.
Και πόσο αναίτια αγαπάς, εκστασιάζεσαι μες στην αισθητική του αναίτιου καλού... και δίνεις και δίνεις κι όσο δίνεις γεμίζεις και ξέχειλος πάντα δωρίζεσαι να αναγεννηθείς άπειρα.
Για τούτο οι ποιητές είναι τόσο απασχολημένοι με το να βλέπουν μέσα τους να ερμηνεύουν το φυσικό γύρω τους, που δε νοιάζονται για την έξωθεν αποδοχή, με τους τόσους θορύβους που αποσυντονίζουν το ταξίδι τους.
Η ποιότητα του έργου που αφήνουν, δεν καθορίζεται από κανένα χειροκρότημα -που ως έχω ξαναπεί- απεμπολίζει ψυχή και σκέψη.Το έργο όσο και να επαινεθεί από παρέες ,φίλους και φίλους φίλων, μόνο στο βαθύ μέλλον θα κριθεί. Αυτός ο πανδαμάτωρ χρόνος θα αποφανθεί ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου