Ασταθή ...

όλα  δεμένα φονικά
με ασυγχώρητη μνήμη
λησμονιάς άχρωμης
κι η κραυγή
αυτή η κραυγή της σιωπής
που θρυμματίζει τα πάντα
χαμένος κόσμος σκυθρωπός ,ανήμπορος
που δεν έμαθε να κλαίει
άοπλος ταξιδευτής
μικρών ετερόφωτων διαδρομών
ούτε καν διαδρομών
και η έπαρση παρούσα
κάποιες φορές τα όνειρα
παραμορφώνουν το φως
τότε είναι που καθίστανται επικίνδυνα
σαν ζωντανεύει ψίθυρος απόγνωσης
των μικρών απραγματοποίητων φωνών
παραπλανημένης ζωής.