ανεμίζει στο ανέφικτο
σαν εισήλθε και το κατακτά
ούτε ένας δεν κατάλαβε
την τόση μεγάλη νίκη της
ούτε ένας δεν είδε αυτή τη ματιά
τη γεμάτη βάθη,γνώση κι επίγνωση
όλους τους χειμώνες
σαν άδειαζε από μέσα της
μπρος στα γυμνά της πόδια
που πάψαν ν' αγγίζουν γης
απ τα κομμένα χέρια της
γεννήθηκαν πουλιά βαπτισμένα
στα άηχα λόγια της
σε ώρα πρώτη και ο χρόνος στο διηνεκές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου