φοβερής ανοικτής πληγής
πεθαίνω γαλήνια με την πίκρα να στάζει
στα έκπληκτα μάτια τ ουρανού
ξεψυχούν οι λέξεις μου σμιλεμένες
στο τελευταίο φως που σπαρταρά
καταυγάζοντας πορφύρα αγγέλου
είναι η ώρα της Κόλασης όλα σκόρπισαν
σπάει το Σύμπαν απ τη μικρή ανασεμιά μου
κουφάρι αγέρα με πέταξε σε ματωμένο χάος
γαλήνης ψεύδος αντάρας γέννημα
δεν έχω ήχο, δεν έχω χείλη, ούτε ένα όνειρο
να κροταλίσει σε πιθανότητα
δεν έχω λέξεις , δεν έχω λέξεις ,δεν έχω λέξεις
δεν έχω δρόμο ,εδώ τερμάτισα ,εδώ σιγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου