Εγώ ... η Μάννα...

Εγώ η μάννα του Άβελ που κρατώ τη σκιά του στα σκοτάδια.
Που αφουγκράζομαι το πείσμα του ν' αντιστέκεται στο χλευασμό για τη ζωή.
Εγώ η μάννα του Άβελ , τον αεί αυτόν ζητείν , πίνοντας  δάκρυ κι άλλο δάκρυ,
για όλες τις δυσαρμονίες  που έθρεψαν την ανάγκη  εφιαλτικής παρακμής .
Εγώ η μάννα του Άβελ, που αναζητώ το πρόσωπο δίχως τις αυταπάτες μιας αυτάρκειας,
ένα πρόσωπο πραγματικό.Το πρόσωπο που θα το κατέχω και θα με κατέχει ,ένας αγώνας διηνεκής .
Εγώ η μάννα του Άβελ, που κανέναν θεό δεν απάντησα έξω από διακινδυνεύσεις ,μιας και εδράζει έξω απ τον κόσμο των σχέσεων, αλλά μέσα στο ρίσκο μιας απόλυτης σχέσης ερωτικής.
Εγώ η μάννα του Άβελ που μυήθηκα , τις σκιές στα σκότη να κρατώ , σε παρακαλώ, πες του υιού μου του Κάιν , πως ο,τι χάθηκε, δεν κινδυνεύει άρα μην πασχίζει άδικης απειλής .