στου Ταινάρου τις μυστικές εκκρεμότητες
κι εγώ απερπάτητος ήχος
γύρευα απελπισμένα μεσάνυκτα
κρυώνω
αφίλητος βράχος σημαδεμένος ομορφιά
λούζει ανέμους άναρχους με κλάμα βαθύ
ωσάν θαύμα ακυβέρνητο
κρυώνω
δε χάραξε νύκτα ακόμη εδώ και κρύφτηκα
μέσα σε φούχτα νεφών που ζωντάνεψαν
κρεμασμένα στην άκρια τυράγνιας μελλοντικής
εαρινά ψεύδη σημαδεύουν παράνοια
με ολάκερο ουρανό στα χείλη στασιάζω
σε βροχή που ραγίζει συλλαβές ήλιων άφτιαχτων
ζητώντας ιλασμό μονάζω όπου καίει γυμνή ψυχή
κρυώνω
υπαίθρια λόγια κατηφορίζουν σε κλεμμένες ζωές
απροσκύνητοι καθησυχασμοί οργής αποτύπωμα
ανθρωπίνου δράματος που δεν είχε αναγνωριστεί
ρέουν τα άχρωμα όμορα δίχως ανταλλαγές
κρυώνω
δε θυμάμαι πόσες επιστροφές χάραξε το στόμα μου
σε γυμνούς δρόμους με γεύση σκουριάς περιττή γνώση
δε θυμάμαι που στάθηκαν οι ματιές ως να διαβώ
εκεί στην άκρια αθάνατης θάλασσας να ξεκορμίσω όνειρο
καιόμενη
ταξιδεύω στα μυστικά ανήλιαγα περάσματα ενός κόσμου
πρωτόγεννου με άδειες ζαλισμένες αγκαλιές από μέθη
που ποτέ δεν ξενητεύτηκε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου