Βροχερή Ώρα

ακούγονται βήματα
σε αμέτρητες σελίδες κλειστές
τραγικές συγκρούσεις
παθών, ερώτων σε λήθη
ξυπνώ τη Νύκτα
να νικηθούν ξεχασμένοι εφιάλτες
κι οι ήχοι ζωγράφιζαν
άσαρκα πρόσωπα
με ματωμένη φωνή
ιδρωμένες σκιές
βγαλμένες από συμφορές
και η μέρα δεν τόλμησε
με θριάμβους
να ντύσει μικρά μεσημέρια
με φωτιά καμωμένα τα μάτια
και τι τάχα προσμένεις
σε Ερήμους κατέρχομαι
και μια μνήμη ανασαίνω
κρατώ νέφος ανέγγιχτο
σε στήθη σχισμένα 
ζωής που δεν όριζα
κι ούτε μια στάλα αμαρτίας
να τσακίσει χειμώνες
ασμίλευτους πνιγμένους
σε ξεκορμισμένες θάλασσες 
ανυπόφορες
δε θα αναστηθεί ξανά η γης
μέσα στα χέρια μου
μονάχα μια ξαγρύπνια
που υφαίνει επανάσταση
σε ασύνδετες συλλαβές 
βροχερής θυμωμένης ώρας .