κι ο αγέρας κόντρα
πυκνά σκοτάδια ταξιδεύουν μέρα
σε μυστικά περάσματα
μιά έγνοια ηδονόπληκτη
παλίρροια νεφών αποστρέφουν
υγρές ματιές πλασμένες σε μοναξιά
κι η έκρηξη προφητείας που τόλμησε
σε χίμαιρα που σίγησε μπρος σε γκρεμό
ανάμεσα σε μένα και τη σκέψη μου
κι όσα φαντάστηκες σε όσα γνώρισα
διατηρώ την οδύνη κρατάς αδιαφορία
σπίθα συντριβής και παραίτησης
πόσο μονολεκτικός είναι ο θάνατος
πόσο αμετάβλητη γίνηκε η ζωή
συσσωρεύεις σαρκασμούς
σπαρακτικά οδηγούμαι σε ελευθερία
δε θέλω να σ ακούσω
σαν σκόνη που πονά τα βλέφαρα
η φθορά σου ανώφελη στη μοναχική σου δόξα
τα ποτάμια μου ανέγγιχτα
μια γουλιά δάκρυ φθάνει να ξεδιψάσω τις θάλασσες
ανεξάντλητη η ψυχή μου θα γεννά
χωρίς επιφυλάξεις μαγικά αποτυπώματα
σε φλόγες που σχίζουν κύματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου