ανέμου που άκουγε το μυστικό του αστρικού μας
ο Κάρολος έλεγε το δικό του "Ιξτλάν"
και ποιος θα κατανοήσει διάτρητα σύμπαντα
σε διαρκή κίνηση απ του κροτάφου τη σιγή
ίσαμε το βυθό διάτρητου διαφράγματος
ανοίγω τα δάκτυλα και χύνομαι στον προορισμό μου
φεύγω με βήματα αργά και μ ακολουθεί ήχος παράξενος
ζητωκραυγάζουν τη σκλαβιά σε μολυσμένα σκότη
ναυαγισμένες μνήμες μαγικής πνοής τραγούδι
ο πυρήνας μου με αναπλάθει με αναγεννά
καμιά παραχάραξη δεν αποτολμήθηκε
καθώς φυλάκισα αστραπή ανάμεσα σε φευγαλέα φωνήεντα
κι σε εκείνο το σύμφωνο που καθορίζει αιώνες τώρα
μυστικούς προορισμούς ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου