έχεις μια νύκτα στα μάτια
λόγια διάτρητα χτυπούν πάνω
σε δάκρυ που κρύβεται
θυμός ταξιδεύει σε λέξεις ανόθευτες
μια σταγόνα χρώμα...
τι κι αν το κράτησα;
σε κακούς δαίμονες με παρέδωσες
καθώς με τύλιξες σε πυκνές χειμερινές σιωπές
χνάρια με κατοίκησαν και
δε λεν να μ αφήσουν
σ αυτά τα χνάρια σου
που δεν τραγούδησες ποτέ με ήλιο
έτσι να μάθω να πλέκω στον ήχο σου
άφοβα λόγια αναστημένα ...
όμως πόσο βαθιά είναι τ αχνάρια σου
όμορφα ,λατρεμένα αγέρι που έρχεται
μέσα από θάλασσα κι εγώ ανταριάζω
γατί ήχο δε μ άφησες
στη μουσική σου επάνω
την ομορφιά τους να ιστορώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου