τους φόβους μου
νίκησα τις σιωπές μου
ακούω τα βήματά μου
κρατούν ακόμα τη μουσική
φυλακισμένη σ ένα χαμόγελο
που ανθίζει μυστικά
σπάζει τη σιωπή
μια σταλαγματιά ιδρώτα
απ του έρωτα το χνώτο
με κρατά μες τη θολούρα
εκείνου του βαλς
που σου δώρισα
μα συ
δεν ήλθες να μ αγαπήσεις ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου