Μοιραίος Λόγος

Kουβάλησα την ύπαρξή μου ως εδώ,
μ' ένα ατέλειωτο παραμύθι στα μάτια
και την πνοή τ' ανέμου
στις σκληρές γωνιές του κορμιού.
Ανασαίνω σταγόνες άγνωστου ωκεανού.
Σφαλίζω τα βλέφαρα
να μη δραπετεύσω στο παραμύθι.
Μ' αδράχνουν ατέλειωτες μουσικές,
πέρα απ' το φιλί του ήλιου.
Ανεξιχνίαστος μοιραίος λόγος
συντρίβεται
στην ανάγκη των λέξεων και των χρωμάτων
μιας μουσικής ανύστακτης
που με καταδιώκει και με καταδιώκει...