σκαρφαλώνω σε ώρες
δρασκελώ πεθυμιάς μουρμούρισμα
και γελώ... πολύ γελώ
ύστερα ντύνομαι αρχαίες λέξεις
σε καθημερινές ώρες
απλώνω το χέρι στο χθες
με χάδι να φιλιώσω σε άγνωστα νοήματα
και πηγάζει ήχος ,
ήχος που μεταλλάσσεται σε μουσική
τόσο διαφορετική απ τις άλλες
τόσο θαυμαστή κι ασίγαστη
μπρος στην αιωνιότητα τη γεμάτη
μυστική σιωπή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου