μέσα σε κραυγή που στάθηκε
ακίνητη στην άκρια των χειλιών
στη γελοιότητα του φόβου αποκοιμήθηκες
και παρέδωσες όλες τις εξουσίες
στου θανάτου την ανίερη παύση
στραγγαλισμένοι λόγοι
νεκροί αναδύονται σαν παιδεύτηκαν
σε μνήμες κουρελιασμένες
θωρείς τα τσακισμένα από κύμα άγριο
μικρά χαμόγελα με ήχο παράταιρο
τρυπούν το βλέμμα
που η φωνή του τρελάθηκε
εκεί στη δύνη μιας θάλασσας
και κατάλαβε δεν είχε πισωγυρισμό
ο θάνατος αντίδωρο παρέδωσε την απελπησία
σε παγωμένα καλοκαίρια
όσο κι αν ψηλαφίζεις
σφυγμό δεν έχει ο ουρανός .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου