να σπινθηρίζει αστραπές θανάτου ικεσία
κάτω από βλέμμα που γέννησε νίκη παράλογη
ρήγμα διπλό σε ρούχο καμένο από φεγγάρια
πόνεσαν τα μάτια μου να μένουν ολάνοικτα
σε σφαγιασμένο ουρανό και κάθε απόβροχο
χρώματα να μένουν κρεμασμένα
σε μέρες μελλοντικές αφτιασίδωτες
καρφωμένοι ναυαγοί σε υφάλους τόσο φονιάδες
πνιγμένη αρμύρα στ' αρχαίο ρούχο τους
κι αυτός ο θάνατος να χύνεται απ' τα μάτια τους
βάφοντας μπλέ σημάδια σε ζωή που δραπέτευε
κι ο μύθος μιας απόλαυσης με πόθο σφιχταγκαλιασμένη
τυραγνά σιωπές αλύγιστες κι ας μη μάθαμε ποτέ ανάδυση
από βλέμμα σβησμένο μοναχικό κι απροστάτευτο
καμιά οδύνη δε χαρίζεται για να σμιλεύεις το σταυρό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου