τα χέρια σου σκιρτήματα ανέμου
παράδεισου κατάρα ανυποψίαστη
εισχώρησα στο βλέμμα σου σα μύθος
ταξίδι κινδύνου δεμένη σε αποβάθρα
κάρφωνα σε όχθες χρώματα αταλάντευτα
σκαλώνουν τρικυμίες σε άγνοια ακάλεστη
αγκυροβόλησε πάθος αλόγιστο μάταιου αιώνα
τίποτα δεν ωρίμασε στο βυθό μιας λέξης
φυλακίζω ένα άστρο κάτω απ τη γλώσσα
να μεθύσω τις λέξεις με φως να μείνουν απούλητες
όταν τα καλοκαίρια συντριβούν σε χειραψία
πρωινά με ακίνητη απελπισία θα ραγίζουν μυστικά
και θα μαντέψουν θανάτους ερώτων μεταμφιεμένων
κι εγώ εκεί στα χέρια σου επάνω με θρόισμα
θα σέρνω αστερισμούς αφύλακτους άλικους σαν αίμα
στο πιό βαθύ φιλί σου ο χρόνος ευωδίασε αρμύρα μπλε
ανάσες γυμνές άυπνες γοητευμένες από ονείρου γέννα
να χωρέσει ευτυχία ασίγαστη στους πιο δικαιωμένους
που χώρεσαν στο τίποτα αναζητώντας τη δικαίωση του πάντα
κι ήταν ο μήνας κίνδυνος κι η ώρα υπνωτισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου