Μέρες Χλωμές

 Μόλις που αντίκρισε την άβυσσό του
γραπώθηκε με τα αγωνιώδη δάκτυλα απ το χείλος της
φοβούμενος το βύθισμα.
Κουβαλούσε ομίχλες και σκιές άσαρκες.
Περιγελούσαν απελπισμένη σκόνη
είχε την καταδίκη ελπίδας που πάνω της σκόνταφτε.
Πληγωνόταν απ την ψευδαίσθηση,
μα λαθρεπιβάτης σε πόλεις ασχημάτιστες
με κείνο το βλέμμα το γεμάτο περιέργεια
αναζητούσε του ψεύδους το προνόμιο για λυτρωμό.
Φιλικά δαιμόνια κουβάλησαν μέρες χλωμές
αναζητούσε λέξεις μα κείνες βούλιαζαν σε χίμαιρες.
Ζωγράφιζε φτερά κι εκείνα πέθαιναν πάνω στους ώμους του
πριν την πρώτη βροχή.
Δεν είχε σταυρωθεί
και το σούρουπο μαρμαρωμένο ακίνητο
τον εξουθένωσε.
Έσπασαν τα αγωνιώδη δάκτυλα απ την μανιασμένη άρνηση
κι άρχισε το πρώτο βύθισμα
ξεχύθηκε κραυγή παλλόμενη κι έγινε έκρηξη
σαν ξεντύθηκε η κλεμμένη αλήθεια
αναθάρρησε η ψυχή κι ήξερε πια τι θα συμβεί.