μέρες αόρατες που τα μάτια δεν πόνεσαν να κρατηθούν
μέρες ανίερες γεμάτες προδοσίας επανάληψη
μέρες μικρές που γογγύζουν για αναπηρίες ανύπαρκτες
μέρες απρόσεκτες γεμάτες ψεύδη και υποσχέσεις συντετριμμένες
που ακούμπησαν σε ανήμπορα χείλη πριν αλλάξουν θέση
μέρες κολάσεως και βαδίζω μέσα τους
απαράλλαχτα δάκρυα μ ένα κύμα ασίγαστο
που με πνίγει την πιο σπουδαία στιγμή παρόντος και μέλλοντος
μιας δύναμης που θέριεψε στην αιώνια αδυναμία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου