στάθηκε στο ανεξήγητο
ανασαίνοντας
ακάλεστους πόθους και καταποντισμένα όνειρα
το σκοτάδι ανέβηκε να τον χαιρετήσει
ως ανάσα αρχαίων θεών
πόσοι ψίθυροι και πώς να βαστάξει
τόσα μυστικά που ταξίδευαν μες στη φλέβα
λέξεις μετέωρες ίδιες λεπίδες να ξεσκίζουν
τους ανίερους χρόνους που δραπέτευσαν
σφιχτά που τον αγκάλιασε η Νύκτα εκείνη η πλανεύτρα
που δάμασε οργισμένους ωκεανούς
στένεψε ο κόσμος
λευτερώθηκε αυτός ρουφώντας άπληστα μυρωδιές
αρχαίου δράματος σε ερήμους στοιχειωμένες
που χύθηκαν απ το μάτι του Ρα
μυρωδιά μακρινών ποταμών τον έντυνε
και τον έτρεφε η αρμύρα
την ιερή εκείνη ώρα που το σκοτάδι
ανέβηκε να τον χαιρετήσει ως ανάσα αρχαίων θεών
μυήθηκε στο μέγα μυστικό της οργισμένης αιωνιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου