Όσο κι αν πλαταίνει , όσο κι αν βαθαίνει ,όσο πλούτο να ανακαλύπτεις διαρκώς , η ζωή κουβαλά μιαν απόγνωση . Έχει στεγανά ,δεν είναι απόκτημα κανενός .Στο σκοτάδι τα πάντα είναι ευδιάκριτα , ακριβώς γιατί δεν επιδέχθηκαν καμιά διαστρέβλωση από τα παιχνίδια των σκιών. Καμιά μνήμη δεν διαπέρασε το γενεσιουργό σκότος μόνη της . Τα πάντα χάνονται στο φως απ τη σκιά τους . Μα τι ψεύτης το φως σαν παίζει με το φαίνεσθαι...Στο σκοτάδι η ψυχή μιλά καθάρια κι άδολα γιατί καθίσταται ευδιάκριτη . Στο σκοτάδι τα πάντα είναι ευδιάκριτα , ακριβώς γιατί δεν επιδέχθηκαν καμιά διαστρέβλωση από τα παιχνίδια των σκιών . Μέγα δώρο σαν ανακαλύψεις την καθαρότητα ενός άλλου φωτός , αυτού που εμπεριέχει το μαύρο και σου ανοίγει δρόμους μεταφέροντά σε ,σε "αόρατα πεδία" που γίνονται κτήμα σου . Έτσι αρχίζεις να ανακαλύπτεις πέρα και πάνω απ τη ζωή και την απόγνωσή της .
Εκεί εδρεύουν τα αόρατα μεστά μεσημέρια του Αυγούστου , ενός Αυγούστου διαρκούς ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου