όταν αισθάνθηκε άθεος . Δε μίλησα. Πορεύτηκα μόνη,
έτσι φαντάστηκα . Βασανίστηκα αιώνες πολλούς ,
να βρω τη λύση στον γρίφο κι όταν επέστρεψε...
Ε! χείμαρρος οι λέξεις μου και ο θυμός ασίγαστος.
Γίνε ως άνεμος ,είπε, μάθε να βλέπεις και να μην κοιτάς ,
νίκησε την ανεξαρτησία ,σπάσε τα καλούπια που σε φυλακίζουν
ως να απαντηθείς με ζωή ζώσα . Ως άνεμος να ζεις , να διαπερνάς
τα τείχη , να μπαίνεις και να βγαίνεις λεύτερα σε σένα , να γεύεσαι
τα μικρά , να συνομιλείς με την αύρα ,να είσαι ανυπότακτος την ίδια στιγμή
που θα υποτάσσεσαι σε μία αλήθεια που ολοένα και θα την ζυγώνεις
όσο να μάθεις πως να την χωρέσεις μέσα σου....
Ξεντύθηκα το σώμα μου και μαθαίνω να ζω σε φως ... Αχ και να ήξερες πόσα χρώματα
φορά ο άνεμος , πόσα αρώματα ο Λόγος , τι μεθυστικές γεύσεις η αφή....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου