Ημέρα η Έκτη

Και εγένετο ημέρα η έκτη

μηνός απόντος και έτους αγνώστου

απουσίες μοιραίες και οι σκλάβοι

μιας συμβατικότητας 

κληρονόμοι μιας τρέλας ασίγαστης 

υποκλίνονται σε δυνάστες 

σαν κατασπάραξαν αποκαλύψεις 

σκιές μικρές φονιάδες θαμπώνουν 

μάτια γιομάτα ευθυμία ανίερη

έπαψαν οι φωνές 

μικρά ξεριζωμένα λόγια υμνούν

το κολαστήριο του κόσμου

δίχως δραπέτες  της άθλιας ζωής 

τις θάλασσες τις αποτράβηξε η παλίρροια 

κι εσύ με πρόσωπο ολόλευκο 

δεν απάντησες ησυχία για όνειρο

δυο σβησμένα κύματα γλιστρούν 

ανάμεσα απ τα χείλη σου

ίδια δαιμόνια ωσάν θαύματα

στης μικρής ερήμου σου το κελί 

και έσβησε ημέρα η έκτη 

στης φυλακής σου την απόγνωση.