εννέα παράθυρα ολάνοικτα
έρωτας συμβιβασμένος με ψεύδη
ο σφυγμός της νύκτας μετασχηματίζεται
στο θρόισμα ανάσας μακρινού παρόντος
εξαντλημένες μνήμες
ατακτοποίητες εκκρεμότητες
αφοσίωση σε ανατροπές
ο έρωτας μεταπήδησε σε καθάρια στιγμή
γεμάτος ένταση τυραννικός άφθαρτος
ως την αρμύρα πάνω στο φως
ανεξίτηλα τα σημάδια σε μέλλοντα
είναι τόσο ενωρίς
να φιλιώνεις με του θανάτου το χάδι
είναι τόσο αργά να κρύβεσαι
στις γειτονιές δακρύων φθαρτών
σβήνουν τα μάτια να απαλλαγεί η ψυχή
για στερνή φορά σε επτά παύσεις
γυμνή θα κωπηλατήσει πια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου