τ' ονείρου τα παραθύρια
με καλούν ορθάνοικτα
Οι συλλαβές άγνωστες σε μια γλώσσα
αγέννητη
ξεπηδούν από θαλασσί
Ο μα-ί-στρος
ψίθυρος ξετυλίγει θύμησες
Ελαφρά
ο κυματισμός του φωτός ανοίγεται
διάπλατα
Αποκάλυψη Μία
και στις επτά κλίμακες
ανασαίνεις αρμύρα
Μεστός λόγος
ποτισμένος με την οσμή του θανάτου
Αναδύεται
η φλόγα της οργής
Μες στο γλυκό λίκνο του απογεύματος
Με παίρνεις μαζί σου
και
τυλιγμένοι στο μαβί
ανασαίνουμε τον έρωτα
το μέγα μυστικό τραγούδι
Λυγερή κίνηση και
στων ματιών σου
τα πυκνά σκοτάδια
αναγνώρισα του πάθους τα παράπονα
Το μεσονύκτι
που οι θύμησες θεριεύουν
λυτρωτικά
του φωτός η μυστική στιγμή
αποκαλύπτει
το αρχαίο μύρο της άνοιξης
Σύνθετη νηνεμία
και οι ελπίδες πεθαίνουν
αργά στο μαβί
Αφού δεν έχω πατρίδα
άνοιξε τους μυστικούς δαιδάλους
Λαβωμένη του μετώπου η όραση
χαράζει στο μπλε
το όνειρο με οδύνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου