Εμείς ουδέ μόριο κόκκου της άμμου και πόσο μεγενθήναμε το τίποτα....Θαρρείς και κυριαρχούμε στο άπαν....Χαιρόμαστε, γιορτάζουμε, ελπίζουμε, πενθούμε ενίοτε, δημιουργήσαμε ορίζοντες ,κατοικίσαμε σε ανέμους ,εξουσιάσαμε αισθήματα, αμαρτήσαμε ,εξηλεωθήκαμε και τούμπαλιν.... Όλα μέσα σ έναν κόκκο άμμου ουδέ μόριο του κόκκου της άμμου η ύπαρξή μας , ντυμένοι ανθρώπινο βάρος γράφουμε πάνω σε κενό... Όλα σε μεγέθυνση ....κι ο πόνος κι η χαρά κι οι αγάπες και τα μίση και τα πάθη μας.... Απόψε πάλι σαστισμένη θα σταθώ στην απληστία ενός κόσμου που μίσησε την αλήθεια και πλάστηκε στις αλήθειες φρικτού ψεύδους .
Αυτόν τον κόκκο της άμμου που γλιστρά ρυθμικά απ την κλεψύδρα τον είπατε χρόνο, έτος ....
Το σύμπαν μένει πάντα ασάλευτο στο γεγονός αλλά οι άνθρωποι μεθυσμένοι στο μάταιο απ τη ματαιότητα θορυβούν.
Να γίνουμε Άνθρωποι θα ευχηθώ κι ας είναι γοργό το πέρασμα του ανέμου ,Τίποτα δε χάνεται ποτέ....κι ο,τι είναι μαγικό καθίσταται αθάνατο... Των ερώτων μου όλων πικρή η αλήθεια ,μεγάλη η δύναμη. Σαν θέλεις να χαθείς δεν θα γλιτώσεις σαν θες να σωθείς όμως κοίταξε μέσα σου βαθιά όσο και να πονέσεις μη διστάσεις κάνε τις ανατροπές ! Τόλμη θέλει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου