χαμένες περιπέτειες νίκες δόλιες
στοιχειωμένα λόγια και η άγνοια που θέριεψε
φονεύει όνειρα χλευάζει μνήμες
αποκηρυγμένες προσπάθειες θυμάτων διαφυγής
δεν γνώρισα του φόβου το ρίγος
αγκομαχώντας ανεβαίνω ξανά και ξανά
στο μεγάλο σταυρό δίχως παράπονο
η ανταμοιβή μου σε κόντρα δρόμους
σαν επέλεξα εξ αρχής
ασυμβίβαστος πορεία
αδιαφορώ για τους παραλογισμούς
σαν ναρκοθετούν καταιγίδες που κουβαλούν
ανάσα θλίψης αληθειών κατακρεουργημένων
καμιά αθώωση σε μέλλοντα που το χνώτο του
μυρίζει αποσύνθεση
ο σταυρός μου καμωμένος από πέτρα και κεραυνό
πίνει τα δάκρυά μου κατακαίει τα νερά
κι ανθίζει τις μικρές νύκτες
που αγκαλιάζω τα μεσάνυκτα
κοιτάζοντας με λαχτάρα μέσα απ το φως ανέμου
καθώς η αυλαία σηκώνεται
η αποκάλυψη ημερεύει ορίζοντες
και το κλειδί Ναι! το κλειδί
μυστικών περασμάτων λύτρωσης.
Ακολουθώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου