Εισχώρησαν στους πόρους μου φόβοι,
αμφιβολίες, εικόνες , πρέπει άπρεπα
ρουφούσαν την πνοή μου
αντάριαζε το αίμα μου
κι έγινα αμφισβήτηση ,
άρνηση
ήλθε ο Κάλβος και είπε
Αρετή και Τόλμη θέλει η Ελευθερία
γιατί τούτη πτέρωσε τον Ίκαρο
και άδειαζα ολοένα άδειαζα
αναζητώντας του στίγματός μου
πορεία πρωτόγεννη βαριά ωσάν την Τόλμη
λεύτερος να γινώ από απολευτερομένος
κύλησαν αιώνες με τα χέρια στεγνά
τη ματιά εκπαιδευμένη να μην κοιτά
να παρατηρεί το μέγα θαύμα
των μικρών
ιερών στιγμών που με διαγράφουν
δεν ξέρω αν έχω όνομα πια
η μορφή μιας ζωής με χάραξε
η φωνή μου έσβησε μες σε θανάτους πρόωρους
κατοικώ σε πυρακτωμένη θάλασσα
οι έκπτωτοι των νερών
άγαλμα έστησαν στο μηδέν να προσκυνούν
τους καταπίνει το χάος των ευτελών
καθημερινών δακρύων
γι αυτό σου λέω
απ τη Γέννηση ως το Έγινα χάος ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου