στασίασαν
κάλεσε η Θαλλώ τις αδελφές της
και κατέβηκαν στα ριζά
ενός κόσμου που αφανιζόταν
σε πληκτική αναζήτηση εφήμερου πόνου
Αναζητούσαν μιαν αίσθηση
πλάσης ιερής σε νέα απόπειρα
να αναγνωρίσουν τα νερά το Πρωτεϊκό είδωλο
ανοίγουν οι λέξεις και ανακρίνονται
έρχονται θάνατοι μα... τις οίδεν ποιος είναι ο αληθινός;
αποσυντέθηκαν οι στεναγμοί οι ήχοι αφανίστηκαν
πνιγμένοι στη μετριότητα κι οι θεοί απόντες
ήθελα να κλάψω γοερά μα τα δάκρυα
οπισθοχωρώντας χύνονταν στης ψυχής τα βάθη
μεγάλη η συμπαιγχνία και η έπαρση
ω! η έπαρση που απέκτησε εμμονή στην λεπτότητα
μιας άγριας φυλής σε μεταγενέστερες αλληγορίες
Ώρες βαριά διοικούμενες με παγωμένη μια σταλαγματιά
απ το δάκρυ μου φυτεμένη στην άκρια των ματιών τους
φωτίζουν δρόμο απάτητο .
Ακολουθώ .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου