Παράδοση

Μα τι ήθελες και στάθηκες
πάνω σε ανυπεράσπιστες λέξεις;
δες πως πλαταίνει η ανάγκη
να δραπετεύσεις

κι όπως ταξίδευες
καβάλα σε μισή σκιά
απ τη μιαν έρημο ως την άλλη
παραδομένος σε θορύβους
ενός ονείρου πέτρινου πνιγμένο σε ομίχλη
ύφαινες σκόνη αντί για λόγια

κι έγινες ω! ναι το περιττό
λιωμένες άκρες των ματιών μέσα σε νοσταλγία
στόμα μισάνοικτο φρικτό
κι ένας λυγμός ξεχύνεται κλεισμένος σε ανάμνηση
βαθιά τ' αχνάρια σ όλα όσα τους οφείλεσαι

τι απαραίτητος που έγινες του θανάτου
φυσάει
ντύσου επίγνωση
και γύρε πάνω σ εξαντλημένη υπομονή
μυστικών που δεν ξεκλείδωσες ποτέ.