καθώς τις ρουφούσε ανέδυε τα παρελθόντα
μέσα σε μέλλοντες ανεπανόρθωτους
αντίλαλοι βημάτων σε καθρεφτισμένα μονοπάτια
τρέλαναν αρνήσεις πλανεμένες
ταξίδι κίνησαν πάνω σε δυο ακόρντα
βαπτισμένα σε γέλιο παιδικό
πού με πάτε ; σε ποια ναυάγια της νύκτας
με αφήσατε;
δεν θα θρηνήσω σε ερείπια
κατέρρευσε κάθε δραπέτης πίσω από κλεμμένη ζωή
παλίρροιες γεννήθηκαν στα μάτια μου
τα κλειστά από αιώνες μες στα θαύματα
νοσταλγία απορρόφησε μνήμη πόθου ανέγγιχτου
τις άλλες αισθήσεις μου ξυπνώ
στα χέρια μου πλέκονται όλων των ειδών οι πανούκλες
κληρονομιά που αρνήθηκα
κι αρχινά η πρώτη πράξη της μεγίστης διαμάχης
εν αρχή είναι η λέξη ή ο νους;
Γεννιέται η Ππάξη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου