δικής μας μέτρησης ...άρα ζούμε όσο μια ... πεταλούδα
κι όμως,κάτω από την ομπρέλα αυτής της μικρής μας ζωής,
χωρέσαμε τόση ανοησία και εξοστρακίσαμε κάθε ουσία...
γνήσιοι υπερόπτες του τίποτα ... χλευάζοντας
τον ίδιο τον εαυτό μας, δίχως να το καταλάβουμε ποτέ...
μια διαρκής προσβολή το πέρασμά μας σ έναν χρόνο,
κατ ουσίαν ανύπαρκτο, γέννημα δικής μας ανάγκης
να οριοθετηθούμε και να αναγνωριζόμαστε ... ψεύδη
ανάγκης μετέωρης εμείς αναπόσπαστο τμήμα μιας φύσης
κι όλως παραδόξως θέσαμε τον εαυτό μας εξουσιαστή της
μια έκπτωση ήθους κίνησε ..."ουαί τω ανοήτω "
που έκτισε και κτίζει τείχη ...και τα κτίζει ...ακριβώς
γιατί έχασε την ελευθερία της ψυχής και τις αρχές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου