Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Ασήμαντα

διαπερνά η φυσαρμόνικα αταξινόμητα
ιδιότητες αγέννητες φονικές
πόσο μόχθησε εκείνο το τελευταίο χαμόγελο
σαν γλίστρησε πίσω από νότες πασχίζοντας
σε ήχους που πέθαιναν πάνω σε χείλη ευτυχισμένα
ανίσχυρη απελπισία υπηρετούσε με αβροφροσύνη
ψεύδη και κίνητρα ανθρώπων δίχως μια γνώση
ανενταφίαστες ζωές αφηρημένες
γελοίος θρήνος επιστρέφει ζητώντας στήριγμα
σε κοινωνίες αμέθυστες από συμπόνια κι έρωτα
σιωπηλά πάντα ταξιδεύεις φλεγόμενος
καμιά εύνοια στα φονικά χέρια που ξεστράτισαν
και υποκρίνεσαι εύσχημα άγνοια για κάθε απώλεια
συστατικών αψεγάδιαστων , γοητεία ψευδαίσθησης
πολλές ρωγμές κι άλλες ρωγμές μα καμιά ασήμαντη
και τρέμεις στο ρίγος μιας αρμυρής σταλαγματιάς
κι ύστερα , ναι! μοιάζεις αδιάφορος ναρκώνοντας αισθήσεις
τέτοιες στιγμές αφήνεις μόνη τη σιωπή
κι εκείνη ξέροντας τα μυστικά περάσματα
αποκαλύπτει την απώλεια του χρόνου
συμπυκνωμένου σ ένα μονάχα σύμφωνο
δεν καταδέχθηκε φωνήεν που σκόνταψε
σε άνομο σημείο στίξης .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου