Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Οδεύοντας....

Πώς ξεχάστηκε έτσι η αφιλόκερδη πράξη;
πού χάθηκε η απλότητα;
δεν αναγνωρίζουμε την πραγματική της εικόνα
μαγεύτηκαν οι άνθρωποι
κατοικούν πάνω σε ψεύδη
η περιφρονημένη αθλιότητα
βρίσκεται κάτω από την ευτυχία
αν χάσω αυτό που κτίζω για να κρύβομαι
από ανίερα καθεστώτα...
για τούτο οδεύω προς την άγνωστη αρχή
να κλαδεύω δίχως να κόβω
να χειρουργώ δίχως να ματώνω
να θανατώνω δίχως να σκορπώ θάνατο
να ακτινοβολήσω δίχως να τυφλώσω
ξεπλένει η βροχή όλες τις αναστολές
και τα χέρια γίνονται ανάλαφρα
άλλως πώς να κυβερνούν;
πρέπει να μάθω
μαθαίνω
στο μύθο τον με αιτία κτισμένον
είναι αδύνατον να κατοικώ
με αψηλάφητο σφυγμό
πάνω σε ράγες που ονειρεύονται
να βυθιστούν κάποτε στη θάλασσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου