εξολοθρεύει παρελθόντα
που χάσαν το χνάρι τους
αόμματα νερά ταξιδεύουν γοργά
χάνουν φεγγάρια αγέννητα
η αυταπάτη της γλώσσας άκληρη
φωλιάζει σε στάχτες
συσσωρεύτηκαν κανόνες αναζητώντας
κλειδιά να εισέλθουν σε πύλη
που αναπαύονται ήχοι μυστικοί
ομίχλη πυκνή κρύβει νησί που πλέει απαλά
σε φθόγγους ιερούς σαν εκείνους που γέννησες
αιφνίδια κατέφθασε φθινόπωρο
με όλα τ' αρώματα τ' Αυγούστου
γυμνό κορμί ανασαίνει χρόνους μελλοντικούς
με ηχοχρώματα φανερώθηκε μιαν αλήθεια
κτίση κόσμου αμήχανου με λέξεις λεύτερες
ξεπλυμένες σε αρμύρα δακρύων που πνίγηκαν
φονικοί έρωτες στυγεροί δολοφόνοι επιθυμίας
και μια μικρή αγάπη ν' αποζητά
ανάσα σε μνήμη καλοκαιρινή
να υφάνει δρόμο υποθαλάσσιο
ίσως ενώσει αποστάσεις
θρυμματισμένων ψυχών που διαβαίνουν
πέρα από μύθους αρχαίων κατατρεγμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου