Στοχασμοί και Εικόνες

Περπάταγα στην άμμο
κι άφηνα ίχνη
Τα μισούσα αυτά τ’ αχνάρια
Μου θύμιζαν

τα λάθη της ύπαρξης
Περίμενα την αύρα
να τα σβήσει
Τά ‘γλειψε το νερό
και χάθηκαν
ας είναι
Πότε θα φθάσω;
Δεν ξέρω πότε θα μείνουν
τ’ αχνάρια που θέλω
Να βαδίζω αθέατη στη γη
Τότε που τ’ αχνάρια μου θα βρίσκονται
στο μηδέν τ’ ουρανού
και θα τα κρύβουν τα σύννεφα
κι ανθρώπινο μάτι θα τα λέει σκιές.