Άλλως γενέσθαι η ζωή.
Είναι μήνας Εκατομβέας
και τα φτερά του Έρωτα λάμπουν.
Τυλιγμένοι σε φως και γλαυκό,
ρέουμε στο στήθος τ' ουρανού
Ο ΄Ερωτας αόρατος
στεφανώνει με υακίνθους
το ακύμαντο στίγμα του νόστου
Πυρακτωμένοι λογχεύουμε το όνειρο
λάφυρο χαμόγελο στο στέρνο της γης
ο θάνατος δε λογχεύει
ουδέ στέκει κοντά
Γεννιέται στη ράχη των ονείρων
θεριεύει την αυγή
και μετουσιώνεται σε ζώσα παράσταση
στο κοίλωμα της ανοικτής μου παλάμης
Δρολάπι με μαστίγωσε
και ω! η φλόγα με αφανίζει
τούτη η φλόγα που απάτριδη περιφέρω
και μου κατατρώγει τα σπλάχνα
ο θάνατος έκφυλος πια
περιφέρεται εντός μου
Αναζητώ τα μυστικά των παιγχνίων
δεν κατέχω τον κώδικα
οι ασπάλαθοι κεντούν το κορμί μου
ο πόνος εξαντλητικός
το αίμα μου ρέει άφθονο....
(απόσπασμα
από το βιβλίο μου
Της Πέτρας και του Έρωτα )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου