ένας άνεμος που αγνοήθηκε
υποδόρια εισβάλλει κι αποθέτει
απόσταγμα θανάτου ανύποπτου
ανάγλυφες θάλασσες σε λόγο ακράτητο
κι εσύ στο βυθό μιάς παλάμης να χαράζεις
αποστάσεις με παγιδευμένες απελπισίες
παρελθόντα ξημέρωσαν κι ότι απέμεινε
χυμένα κι απροφύλακτα ξεσχίζουν δισταγμούς
ποιός τυραγνά μια λέξη ριψοκίνδυνη
εγείρεται όραση τρίτη κι αίσθηση εβδόμη
δε θέλεις να ξέρεις τις εξομολογήσεις
αμίλητου Ουρανού που απαγχονίζεται
σε Νύκτα ακοίμητη δίχως έναν Έρωτα
εξήλθε κεραυνός διαλυμένος κι άηχος
αποπλανήθηκες απ όνειρο απαρηγόρητο
αδυσώπητα νυστέρια τρυγυρνούν απόψε φωνήεν
στην άγνοια ναυαγός αναπότρεπτα ματώνεις
σπάζει ο χρόνος του γυρισμού καμώματα
σε είδωλα κατόπτρων που λεληλάτησαν ψυχή
κι ήταν ένας μήνας διάφανος κι η ώρα πεινασμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου