και κανένα πάθος δε διεκδίκησε αμοιβή
ένα μοναχικό φωνήεν κρεμάστηκε
σε στήθη γυμνά δίχως πνοή που
νόμιζες της αβύσσου εξόδους σημάδευε
ιδρωμένη λύπη ξεχύθηκε οπτασίες ντύθηκε
αγέρας δαγκώνει γυμνό κορμί στερημένο ήλιο
γεμάτο συνείδηση υπεροχής πλέριας αδυναμία
επεκτάθηκαν οι καταδίκες κι ούτε ένας ψίθυρος
να σπάσει χρόνους άτολμους σε έρωτα
έρεα σε καμπύλη οριζόντων και καμμιά ικεσία
βλάσφημος θεός με τυράγνησε δεν είχε διεξόδους
στένευε έναν κόσμο πικρό και άχαρο κι ούτε ένα χαμόγελο
τα μικρά πρωινά δαίμονας γέρνει να θρέψει ψυχές
ξεπλένεται σε μυστικά δάκρυα και ξεφαντώνει
πίσω από μισάνοικτες πόρτες ίσα που να χωρούν τα κάτοπτρα
δυο αισθήσεις ξάφνου ζωντάνεψαν μέσα σε φλόγα
χτίζουν διάφανους έρωτες να ενώσουν ιλίγγου χρόνο
μια στιγμή αποκάλυψης
μια μονάχα στιγμή κι ας πλατύνεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου