σαν έσπασαν μέσα στα χέρια σου
μακρόσυρτοι οι λυγμοί των σιωπών
αναδύεται η αναζήτηση του μη υπαρκτού
με κοιτάζεις με τόση απορία
το σ' αγαπώ δεν έχει ήχους
λες και η αγάπη πρέπει να ερμηνεύεται
πάντα στις ίδιες διαδρομές
δεν αναχαιτίζεται ο πόθος
το πάθος πνίγει και την τελευταία μας λέξη
δε θυμάμαι πότε γέμισες τη ζωή μου,
είπες...
κι εγώ σου απάντησα ,
φοβάμαι την ελπίδα
γέλασες σιγανά
με κείνο τον ήχο
που μοιάζει μικρή μουσική παύση...
έχουν άρωμα οι μικρές αυταπάτες
οι ανερμήνευτες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου