Ανωνυμίες Αναδυόμενες

Όταν σκοτεινιάσει για τα καλά
κι έλθει της νύκτας το πρόσωπο
μιας νύκτιας φοβερής
που κρύβει ανωνυμίες αναδυόμενες
απ' της ψυχής τα σιωπηρά μονοπάτια
εγώ φρουρός φωτεινός
θα ονειρεύομαι την αυγή
μέσα απ τα μάτια ενός παιδιού
με δάκρυα θα διαβαίνω
στις καμπύλες των αισθημάτων
ως ν αποκτήσω συνείδηση
ο,τι η νύκτα είναι μόνο νύκτα
δεν είναι τ' όνειρο που με επανεξετάζει .
Ε! τότε και μόνο τότε
απλώνω το χέρι και θέλω
να κρατήσω στις φούχτες μου
αστέρια ,όστρακα γιομάτα αρμύρα
και τον ήχο τ' ανέμου.....