γδυτό φεγγάρι ερωτευμένο σε σιωπή αφανισμένη
τρομαγμένη τρυφεράδα πάνω στο στήθος τους
άλαλα στερεύουν φως πίσω από κλειστά βλέμματα
και κανένα τραγούδι δεν αναπαύθηκε σε πνοή
αποκεφαλισμένες ώρες γέρνουν σε λυγμούς
και τι να πει ο έρωτας διάφανος σε ματαιότητες
κουρσάρος σάρκας απέλπιδας που τραυματίζει αιώνες
κι η ζωή χλευάζει κλειδωμένο γέλιο ζωντανό μυστικό
οι άνθρωποι δε μοιάζουν κι ας το φαντάστηκαν
θάλασσες άστοργες γεμάτες πόθους ανίερους
στο χώμα μετρώνται οι παλμοί κι ο ιδρώτας ποτάμι
ασίγαστος χείμαρρος οι κραυγές να κτυπούν ανέμους
να φονεύουν φιλιά σε στόματα άτολμα σε υγρές λέξεις
που ηδονικά γλίστρησαν πάνω από χείλη μισάνοιχτα
νυκτερινό αγνάντεμα αμαρτίας ξεσχίζοντας φως εύνοιας
σε φούχτες μισόκλειστες σκοντάφτεις σε χλεύη
και πώς να σου δείξω ο,τι εμπιστεύτηκα θεριά κύματα
την ώρα που ματώνεις στου ύπνου το αναπάντεχο
δυο κορίτσια με κλαδεμένα αστέρια σε στήθη αναμμένα
ξεσχίζουν την άγνοια σε αιχμάλωτο ουρανό
στην πλώρη μιας άγριας νύκτας και δεν αθωώθηκαν
σε κόσμο που ζωγράφιζε ανύποπτος με ρίζες ζωής αξεδιάλυτης
λήθη σε δίψα ανεξάντλητη την ώρα του εξαγνισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου