με γλώσσα νεκρή προσεκτική κι αδέξια
πάλευαν τα όνειρα ως τόξα και κανένα
δεν ταίριαξε σε θολές διεκδικήσεις
ανομίας ανομολόγητης στον ίσκιο του φόβου
μιας συστολής που αφανίστηκε
προσεβλήθησαν όλες οι εντροπές
εκεί μπρος σε πεθυμιές άγρια δολοφονημένες
καρφώνω φιλί από κείνα τα χρόνια
με τους αφηρημένους θορύβους που έκρυψα
σε αδοκίμαστο χρόνο που ποτέ δεν αντέδρασε
φιλί ματωμένο από προδοσίες που ανέτειλαν
μαζί με τρεις ήλιους ημίγυμνους στα χέρια Δαίμονα
και κανένα πάθος δεν ξαγρύπνησε πια , μόνο
ναι ! μόνο λυγμός άηχος συγκρούεται τραγικά
πάνω σε μνήμη νηστική κι αμίλητη
που πλανάται στο σούρουπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου