σε προσπάθεια καταδίκη
καρφώθηκε η σιωπή σε σύμφωνα
σέρνεται σε ερείπια
πεθαίνω σπάνια
λυπήθηκα τα ανθεκτικά φέρετρα
θρυμματισμένος ουρανός
ανάμεσα σε πόδια με εύκολες εξάψεις
από υπερωρίες καταστροφών
και η ελπίδα να χύνεται ανάμεσα σε φωνήεντααρχαίους προφήτες καλείς
μέσα σε πυκνό σκοτάδι
με την απώλεια πολλαπλούς φόνους να εκτελεί
πληγώθηκαν οι δρόμοι από βροχή
άδεια κρανία στα σχοινιά της κρέμασε
βλέπω κι ας μην ξημέρωσε ποτέ
γεμάτες πανικό πληγές ως τιμαλφή εσώθησαν
οι υποκρισίες χάσαν τη δύναμη
να σπιλώνουν αγνότητα μικρής ευτυχίας
ψυχορραγεί η Νύκτα
ύποπτη ελπίδα την εξαπάτησε
πεθαίνω σπάνια
ζω στη μοναξιά απάτριδος με γνώση
όψιμης μέθης από την αφθονία Σύμπαντος
ρημαγμένη περιπέτεια
που δε λέει να ξεκολλήσει απ τη λάσπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου