απ το φτερούγισμα το μυστικό σου
μικρή καρδούλα τόση δα
και χάνεσαι γιατί λαθεύεις
είμαι μονάχα ένα αερικό
καλά το λες
με δάκρυ που πονάει
σε παίρνω στα πιο γλυκά ταξίδια
να μάθεις
πως στην αγάπη
δεν πρέπει να πονάς
είμαι αερικό της θάλασσας
παιδί μιας άγριας πέτρας
γεννήθηκα δίχως να γεννηθώ
και πάντα θα ταξιδεύω
μέσα κι έξω απ τα νερά
που τόσο τα φοβάσαι
εγώ όμως δε φοβήθηκα
μονάχα τον άγνωστό μου αγέρα
ρευστή ζωή
κι ο θάνατος αντίκρα
ρευστά τα δευτερόλεπτα
και χάσανε τον μουσικό τους ήχο...
Μηνός άρξαντος με ώρα στο άρμα του Φαέθοντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου